Gastenboek
Joke Lieshout
Dag Monique,
Zondag heb ik je boek van Sjoerd gekregen. Ik heb het gelezen en het heeft me geraakt. Je beschrijft op een herkenbare manier de strijd die jijzelf rond de euthanasie en dus het overlijden van je zus hebt gevoeld en gevoerd. Je wordt heen en weer geslingerd tussen emoties.
Omdat ik zelf pas een overlijden heb meegemaakt werd ik er soms tot tranen toe door geroerd. Het helpt mij weer om verdriet te verwerken waarvoor dank.
Het is een mooi boek.
Sterkte met het gemis.
groet Joke Lieshout
Tuesday, October 11, 2005 @ 9:03 pm
Ria Blonk
Dag zus...... Een zuiver, eerlijk en prachtig geschreven boekje over het innerlijk proces van de schrijfster wanneer haar zus besluit via euthanasie haar leven te beeindigen.
Herkenbaar voor mij die het heeft meegemaakt en zeer aan te raden voor degene die ervoor staat.
Dank Monique dat je het zo prachtig hebt verwoord.
Ria
Monday, October 10, 2005 @ 2:50 am
Sabine Luypaert
Ik ben langs hier gekomen door je aankondiging op Schrijversplaza. Mag ik je eerst en vooral feliciteren met je uitgave met een erg mooie serene en zalige cover. Het lijkt me een heel moeilijke beleving geweest te zijn om zo een intense beleving neer te schrijven. Mijn volle respect daarvoor en nu ga ik je boek bestellen.
Lieve groeten en veel succes,
Sabine Luypaert
Friday, October 7, 2005 @ 8:54 pm
ria janssen
Lieve Jan,
Ik realiseerde me dat ik je tekort heb gedaan door je in bovenstaand stukje niet te noemen. Ook jouw bijdrage aan dit boek is van oneindige waarde. Wim en ik proberen ons voor te stellen hoe het voor je geweest moet zijn om jouw korte verhaal op papier te zetten. Maar alleen jij weet welke gevoelens hierbij gepaard gingen.
Als vrienden willen wij je nogmaals danken voor alles wat je voor Mimi gedaan hebt. Je hebt een warme plek in ons hart.
Liefs, Wim en Ria
Thursday, October 6, 2005 @ 10:51 am
ria janssen
Lieve Monique,
Afgelopen zondag bracht Jan het boekje "Dag Zus". Wim was alleen thuis. Eenmaal thuis sloeg ik het open en las een paar zinnen. Ik moest en zou het zo snel mogelijk lezen. Maandagmorgen had ik daar de tijd en rust voor en heb het dan ook in één keer kunnen uitlezen. Wat heb je de voor ons allen zo onwerkelijke situatie herkenbaar verwoord. Je openheid en dubbele gevoelens laten veel van jezelf zien, waarvoor durf nodig was. Ook geeft het ons een enorme herkenning, want het leek alsof wij het geschreven hadden. Maar door dit te zeggen zou ik jou tekort doen. Jij bent het, die de moed had om je gevoelens, gedachten en liefde voor Mimi op papier te zetten. Wim heeft het maandagavond gelezen en was ook diep ontroerd. Dank je wel voor dit boek.
Als er een vlinder langskomt denken zowel jij als wij aan Mimi.
Liefs, Ria en Wim
Thursday, October 6, 2005 @ 8:48 am
Richard Becker
Lieve Monique,
Bedankt voor je mooie boek waarin je open schrijft over jouw, vaak tegenstrijdige, gevoelens. Respect is op zijn plaats dat je dit ook durft uit te spreken middels het boek.
Veel liefs,
Richard
Tuesday, October 4, 2005 @ 1:47 pm
Petra van den Berge
Lieve Monique,
Even stil gevallen na het lezen van je boek. De beschrijving van je emoties en de eerlijkheid daarin hebben me diep geraakt.
Veel liefs Petra
Thursday, September 29, 2005 @ 11:05 am
Joska van Soest
lieve monique
Ik had je natuurlijk al gebeld, maar ik wou toch nog even zeggen dat het boek heeel erg mooi is geworden.
Toen ik begonnen was met lezen kon ik daar eigenlijk niet meer mee stoppen, (maar dat moest wel want het was inmiddels al 2uur).
Het was voor mij ook wel raar om te lezen omdat het over mijn tante en over jou gaat.
Doordat ik het boek gelezen heb weet ik nu ook iets beter hoe het toen allemaal gegaan is.
ik hoop dat je nog veel boeken zult verkopen, want het is echt de moeite waard!!
veel liefs & kusjes Joska.
Tuesday, September 27, 2005 @ 7:56 pm
Henk
Monique,
met ontroering en diep respect heb ik vanavond, Dag zus, gelezen. Momenten van stilte zijn gepast...
Henk
Tuesday, September 27, 2005 @ 6:26 pm
Marjan
Lieve Monique
Vannacht in alle rust en stilte je boek gelezen.
In een woord wat een herkenning van gevoelens voor mij.
Ik heb toen vaak gedacht dat ik dat alleen zo voelde maar nu
lees ik zoveel emoties dat het soms lijkt dat ik het zelf heb geschreven.
En heel erg mooi dat door je boek er niets van verloren gaat
en het voor altijd in onze herinnering blijft.
Monique veel mensen zullen hier steun en kracht uit halen.
Bedankt hé !
Liefs Marian
Sunday, September 25, 2005 @ 7:52 pm
Wilt u in dit gastenboek een bericht achterlaten, email uw bericht dan naar:
monique@doderleindewin.nl
dan wordt het automatisch in het gastenboek gezet.
Met dank.